Posts
 |
| Beth in Ter Aar. Photo: Smo |
Een concert in een huiskamer, hoe awkward
is dat? Is het wat je je er bij voorstelt? Bij wildvreemde mensen op de bank kijken en
luisteren naar een artiest, waar je dan ook nog eens bijna op de lip zit? En
dan maar hopen dat die artiest een beetje klinkt want het is nogal gênant om na
2 nummers af te taaien met de smoes dat je je poes vergeten bent eten te
geven.
Afgelopen zondag stapte ik met vrees en
hoop in de auto bij Wo. op weg naar Ter Aar, wereldstad in het groene hart. Hij
had iets heeeel bijzonders geregeld, een huiskamerconcert van Beth Wimmer. Ter
voorbereiding had ik wel de mooie CD Ghosts & men al een paar keer mogen
beluisteren bij het ontbijt. (Opvallend eigenlijk dat Wo. wel vaker bij het
ontbijt dames laat beluisteren, dit in tegenstelling tot de meer mannelijke diner-muziek-keuze,
maar dit ter zijde).
Door het mooie Groene Hart gereden en
metropool Ter Aar gevonden, betraden wij de woning van organisator Peter.
Hartelijk werden wij ontvangen en koffie, thee en een koelkast vol lekkers
stond voor ons klaar. Beth Wimmer was er al en voor het eerst schudde ik de
hand van de artiest voor aanvang van een concert. Een mooie expressieve vrouw
met een prachtige spreekstem. Beroeps gedeformeerd (ik ben logopedist)
luisterde ik jaloers naar de diepte en resonans in haar stem toen ze begon te
vertellen. Als de spreekstem al zo mooi is, wat zou dit voor een zangstem
opleveren? Met haar gitaar (mooi mat kastanjekleurig ding, jaaaaa
vrouwenobservatie van iemand die geen enkel instrument bespeelt..) op schoot
begon ze te vertellen over haar leven in Zwitserland waar ze sinds een aantal jaren
woont.
 |
| Beth in Ter Aar: Smo. |
Naast de gastheer en gastvrouw waren we met
zo’n 10 concertgangers. Iedereen geeft
elkaar een hand en ineens heb je er gratis vage kennissen bij. Grappige
bijkomstigheid van het huiskamerconcept. Niet geschikt dus voor de
eenzelvige-contactmijdende concertbezoeker!
Beth begon haar concert. De ruimte vulde
zich onmiddellijk met haar warme gitaarspel en fantastische zang. Het was een
genot om naar te luisteren. In spreek- of zangstemmen zitten nogal variaties.
Vaak wordt een stem met veel resonans en dynamiek als mooi beoordeeld. Er zijn
dan bij een meting van frequenties veel verschillende frequenties te vinden in
zo’n stem. Voor iemand die dit niet van nature heeft is het heel veel oefenen
om het in je stem te krijgen. Het is het verschil tussen een ‘levendige’ stem
tegenover een ‘vlakke’ stem.
Beth Wimmer heeft een heel levendige en warme stem. Moeiteloos zal zij
ook grotere ruimtes kunnen vullen zonder versterking. Ze speelde een aantal
nummers van de CD’s Ghosts & men en Miracle
Girl. Deze nummers werden nog veel leuker door de verhalen die ze erbij
vertelde. Niet zelden ging het over mannen die haar leven hadden gekruist. Of
de desbetreffende mannen allemaal blij zijn met de manier waarop zij worden
beschreven valt te betwijfelen. Over haar Zwitserse echtgenoot zijn de nummers heel liefdevol en gaf het
nummer Makin’war met haar verhaal een vermakelijk kijkje in de keuken van de
Zwitserse dienstplicht. Al met al was het een heel fijn concert en
vermoed ik dat haar CD nog weken in mijn CD speler zal zitten met gebruik maken
van de repeat-knop.
Met dank aan organisator Peter voor de
gastvrijheid en dank aan Wo. dat hij mij weer* een nieuw stukje van zijn
muziekwereld heeft laten meebeleven.
Met logopedische groet,
Smo.
* Daarvoor moet u naar de post over Sunday Sun van vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten