Posts
Wij zaten aan de thee of koffie, gebakje erbij aan de lange, enorm stevige stamtafel van zijn zaak op een vroege vrijdagochtend. Ik keek mijn ogen uit in de fraaie zaak. Het hoge plafond, de open ruimte waarin de buizen lopen zoals in de oude fabrieksruimte die het pand ooit was. De enorme, grote ramen, die de zaak nog veel groter lijken te maken dan hij al is en de aankleding waar iedereen zijn plekje kan vinden om bij te kletsen, de krant te lezen of gewoon van de koffie te genieten. Een plek die juist door die ruimte warmte uitstraalt. Een plek die je als Alphenaar op je netvlies moet krijgen.
Op een gegeven moment zei Frank: "Moet je dit eens horen. Dit meisje heeft hier pas geleden nog opgetreden". Hij zette een cd op, flink hard en dat maakte wel indruk. We hebben onze eigen Birdy dacht ik meteen. Meisje met gitaar, die zacht zingt. Daarna gingen we over te de orde van de dag. Hoe gaan we verder?
Robin Haijes bleef echter wel in mijn hoofd zitten. 'In the meantime' had wel indruk op me gemaakt. Het nummer staat op een EP met zes, eigenlijk vijf liedjes. Twee opgenomen in de studio, als prijs voor het winnen van de "Singer/songwriter Award" van de Stichting Serious Music Alphen in 2014. De cd is verder gevuld met vier live opgenomen nummers tijdens de finaleavond. Het prijswinnende optreden dus.
De live zijde laat horen dat Robin Haijes meerdere kanten heeft, waarin zij een stevigere kant van zichzelf laat horen. Zij begeleidt zichzelf op gitaar of piano. Dit maakt de liedjes kaal en elementair, maar maakt mij ronduit benieuwd hoe zij zal klinken in een band omgeving, waarin haar liedjes de aankleding krijgen die zij, ook, verdienen. Haar aanpak van schrijven en zingen doet mij aan Mieke van Veen denken. Dat maakt dat haar nummers nog enorm kunnen groeien, terwijl zij al een goede indruk achter laten in hun elementaire versie.
In de twee studio opnames zijn daarvan al een eerste aanzet te horen. Het titelnummer is grotendeels Robin Haijes en haar gitaar, maar kent een tweede stem en accenten op een elektrische gitaar. De overdubs onderstrepen de sterke punten van 'In the meantime'. Zij slaagt er in een paar goede veranderingen van sfeer en tempo in te passen, die compleet organisch klinken. 'In the meantime' is een sterke basis voor iets wat een geweldig goed nummer kan worden.
Datzelfde geldt voor 'Noose', het tweede studio nummer. Een ballad waarin Haijes zichzelf opnieuw op de gitaar begeleidt. Haar tweede stem verweeft zich opnieuw op prettige wijze. De elektrische gitaar speelt spaarzame, licht vervormde noten in het instrumentale tussenstuk, waarna de sfeer weer teruggaat naar zacht en gesloten gordijnen in de winter.
Robin Haijes heeft een ijle stem, die van een meisje. Gezien het feit dat zij 17 of 18 was ten tijde van de opnames, is dat niet verrassend. Het is wel een warme stem, waar ik graag naar luister, heb ik al gemerkt. Veel verrassender is de kwaliteit van haar nummers. Natuurlijk kan later blijken dat dit haar hoogtepunt was, maar op basis van wat ik op In the meantime heb gehoord, zou ik zeggen: talent. Inschrijven voor Giel Beelen en kijken hoever je kunt komen.
Uit haar Facebookpagina blijkt dat er nieuwe opnames in de maak zijn. Kortom, dit wordt vervolgd.
En Salon de Baronie? Dat is een prima zaak, waar je kunt genieten van koffie, thee, gebak, ijs en meer maar bovenal sfeer. Bovendien treden er met zekere regelmaat lokale helden op. Een reden te meer om de zaak in de gaten houden. Wie weet, tref je ondergetekende nog eens aan daar met een gitaar in de hand.
Wo.
Je kunt hier luisteren naar een aantal nummers van Robin Haijes:
https://soundcloud.com/robinhaijes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten