dinsdag 27 juni 2017

Midnight Oil live. Paradiso, Amsterdam vrijdag 23 juni 2017

Foto: HareD
Enige maanden terug, bij het huisconcert van Elenne May te huize Wo., vertelde HareD Wo. dat hij naar Midnight Oil ging in de zomer en dat hij maar snel kaartjes moest zien te krijgen. Het concert in Vredenburg circa 1993 indachtig, deed Wo. dat ook, maar helaas: het was al uitverkocht. En toen kwam een mailtje binnen met de kop "stukje! je hebt echt wat gemist, spijt het mij te moeten zeggen!". Au! Hij zal het hiermee moeten doen.



Wat een band, wat een verhaal, wat een muziek. Veruit het beste concert in tijden. En ik ben toch best verwend op dit vlak. De muziek van Midnight Oil kwam met hun enige Nederlandse hitsingle Beds are Burning (1988) in mijn leven en is nooit meer verdwenen. Mooie herinneringen. Ik had de heren in de jaren negentig twee keer gezien. In 1993 in Vredenburg en vervolgens in het vermaarde theater The Forum in Londen, najaar 1996. Of bijvoorbeeld het tientallen keren afluisteren van het cassettebandje van hun live album Scream in Blue. Op de walkman, tijdens de lange dagen in de bus, kriskras door Australië. Er waren zelfs vriendinnen die hun muziek mooi vonden, wow! (sowieso een zeldzaamheid, vrouwen die mijn muzieksmaak delen, maar ja, dat is weer een heel ander verhaal).

Foto: HareD
Opgericht in 1976, eerst alleen populair in hun thuisland, maar met hun zesde album Diesel and Dust uit 1988 kwam het grote internationale succes. Fervent voorvechters van rechten voor Aboriginals, betere milieubescherming en felle strijders tegen kernenergie. Eind 2002 gestopt, omdat zanger Peter Garett de politiek inging. Eerst als parlementslid, later werd hij minister, eerst van milieu, later onderwijs. Een paar losse optredens tussendoor, maar verleden jaar kondigde ze ineens een wereldtournee aan. The Great Circle, letterlijk de hele wereld rond, begonnen in Brazilië, vervolgens Noord-Amerika, nu in Europa aangekomen. Later door naar Zuid-Afrika, Singapore en weer terug de Verenigde Staten, om vervolgens af te sluiten in Nieuw-Zeeland en Australië, met de laatste show in thuisstad Sydney op  17 november. Zijn ze acht maanden op pad geweest, de zestigers, en de meeste shows zijn stijf uitverkocht!

Foto: HareD
Zo ook in Paradiso. Ze zijn natuurlijk wel wat gewend als Aussies, maar de hitte was groot en toch speelden ze twee uur en een kwartier op volle kracht, met slechts korte pauzes tussen de twee toegiften, en ook maar twee of drie gedeelten met rustigere nummers. Garett bleek ook zijn min of meer spastische manier van dansen nog niet verleerd. Het was dus vooral op volle kracht vooruit, met alle fantastische nummers die zij door de decennia hebben gemaakt. Van Progress en Truganini, tot Read About It en In The Valley. Forgotten Years, Dream World, Beds Are Burning, Blue Sky Mine, Sometimes, Now Or Never Land, Harrisburg, The Dead Heart. En nog veel meer moois. In de tweede toegift ook het epische Power And The Passion, met de mooiste trompetsolo in de rockmuziek. Kortom: het was zo mooi, zo heerlijk, zo gaaf, zoals je het maar zelden meemaakt. Tjonge, wat een feest. 

HareD

Geen opmerkingen:

Een reactie posten